Γιατί συμφέρει η ανεργία. (Του Βασίλη Παπαποστόλου)

Η ανεργία, στους επόμενους μήνες, θ΄αυξηθεί σε νέα τραγικά επίπεδα. Αυτό είναι πλέον προδιαγεγραμμένο.Υπάρχει μια βασική διαπίστωση που ισχύει σχεδόν πάντα.  Ότι ''πριμοδοτεί'' το Κράτος, αυτό και ευημερεί. Στην Ελλάδα λοιπόν του 2017, η Κυβέρνηση, εδώ και μήνες προωθεί προγράμματα ανεργίας κι όχι εργασίας όπως θα ήταν το φυσιολογικό.     Με τη γιγάντωση του Κοινωνικού Εισοδήματος Αλληλεγγύης, με το κόλπο του Κοινωνικού Μερίσματος (στα δίνω ως επίδομα την Τετάρτη κι εσύ μου τα επιστρέφεις την Πέμπτη πίσω πληρώνοντας τα τέλη κυκλοφορίας, τον ΕΝΦΙΑ, τον ΕΦΚΑ, τις εναπομείνασες δόσεις του φόρου εισοδήματος...), με τα επιδόματα Νεανικού Μερίσματος 18-24, προσεχώς με επιδόματα τύπου ''άνεργης πεθεράς'' ή ''κερατωμένου συζύγου'', απλά στρέφουμε τον κόσμο στην ''οργανωμένη ανεργία''.                                                                        

Όταν ο πολίτης καταλαβαίνει πως τον συμφέρει να μην εργάζεται, αλλά να συγκεντρώνει έγγραφα...ένδειας, τότε είναι βέβαιο πως ούτε καν θα ψάξει για εργασία, σε μια ήδη ημιθανή αγορά.                                      
Και δεν είναι θέμα Ελλήνων ή αλλοδαπών ανέργων.             
Απλά οι αλλοδαποί που ''μυρίστηκαν'' νωρίτερα το...έργο, ήταν πιο οργανωμένοι στην εκκίνηση. Σιγά σιγά τους φτάνουμε σε...οργάνωση.                                                                
Εδώ θα είμαστε και θα δούμε τι θα γίνει, στην κατάθεση των φετινών φορολογικών δηλώσεων. Μηδενικά εισοδήματα, τα αυτοκίνητα ήδη μεταβιβασμένα στους γηραιότερους, όπως και τα περισσότερα περιουσιακά στοιχεία της φαμίλιας.     
Τέσσερις άνεργοι (το τελευταίο εξάμηνο) σε κάθε οικογένεια...αξίζουν από 400 ως 500 € το μήνα (ΚΕΑ). Έξι χιλιάδες ευρώ δηλαδή το χρόνο.        Αν προσθέσουμε και 1100 € από το Μέρισμα και 800€ από τη...λεία του Νεανικού Μερίσματος των δύο ανέργων παιδιών της οικογένειας (400+400), φτάνουμε περίπου στις 8.000€. Προσθέτοντας εδώ τα μειωμένα τιμολόγια σε ΔΕΗ, ΔΕΥΑΚ, τη δωρεάν διανομή τροφίμων και άλλων παροχών από το ΤΕΒΑ, τη δωρεάν παροχή ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης απόρων, τα προγράμματα δωρεάν διακοπών (όχι στην Ελούντα, αλλά αξιοπρεπέστατων διακοπών), τις δωρεάν κατασκηνώσεις για τα ανήλικα τέκνα..,φτάνουμε σε ένα ποσό που πρακτικά ξεπερνάει τα 10.000€. Και φυσικά αφορολόγητα και ακατάσχετα. Ας πει λοιπόν κάποιος εχέφρων, με ποια λογική αυτοί οι άνθρωποι θα θελήσουν να εργαστούν σε ένα οκτάμηνο του Δήμου για 425 ή 495€, σ΄ έναν εργολάβο για να πληρώνονται κάθε πεντάμηνο, για ποιο λόγο θα θελήσουν να ''κολλήσουν'' ένσημα. Για να χάσουν τις δέκα χιλιάδες των αφορολόγητων και ξεκούραστων ευρώ ;                                              
Που καταλήγουμε λοιπόν μετά από όλα αυτά ; Ότι μόνο αν το Κράτος, αρχίσει να επιδοτεί την εργασία, με μεγάλα προγράμματα (24, 36 ή ακόμα και 48 μηνών κι όχι ανοησίες τύπου διμήνων), σοβαρά και υπεύθυνα, με φορολογική επιβράβευση των αξιόπιστων επιχειρήσεων και απομόνωση των ''κακών'', τότε και μόνο τότε θα υπάρξει μια βάση κύκλου εργασιών, παραγωγής πλούτου, ανάπτυξης, πιο άνετης πληρωμής φόρων και εισφορών, με συνέπεια ο κύκλος να κλείνει με νέες θέσεις εργασίας και μείωση της ανεργίας. Επίτευξη του πρωτογενούς στόχου δηλαδή. Και όλα δεν είναι σκέψεις μεγάλων οικονομολόγων του πλανήτη. Είναι η απλή λογική ακόμη κι ενός πολίτη, αποφοίτου Δημοτικού, που θεωρεί πως μόνο με μια μακροχρόνια εργασία έχει ελπίδες ''επιβίωσης''. Κι αυτό επιζητεί. Διότι τα επιδόματα κάποτε δίνονταν και στην Τσεχοσλοβακία, την Πολωνία και την Αλβανία.          
Με τη γνωστή τραγική, για το λαό, κατάληξη.